ωτοκοπώ

-έω, Α

(κατά τον Ησύχ.) «ὠτοκοπεῑ

κεφαλαλγεῑ, ἐνοχλεῑ λαλῶν».

[ΕΤΥΜΟΛ. < οὖς*, ὠτός «αφτί» + -κοπῶ (< -κόπος < κόπτω)].